TY - JOUR ID - 131141 TI - گیاه‌پالایی؛ تکنولوژی محیط‌زیستی برای مدیریت عناصر آلاینده سمّی JO - محیط زیست و توسعه JA - EIAT LA - fa SN - 2008-921X AU - خطیب اقدم, فاطمه AU - سیاه چشم, کمال AU - زیادپور, افشین AD - دانشجوی کارشناسی ارشد زمین شناسی محیط زیستی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، ایران AD - استادیار زمین شناسی اقتصادی، دانشکده علوم طبیعی، دانشگاه تبریز، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 11 IS - 21 SP - 21 EP - 34 KW - گیاه‌پالایی KW - آلودگی خاک KW - زیست ‌دسترس‌پذیری KW - فراانباشتگران KW - جذب سطحی DO - N2 - گیاه پالایی می‌‌تواند یکی از امیدوارکننده ترین تکنیک‌ها جهت حذف آلاینده‌ها از محیط آب و خاک و مدیریت محیط‌زیست باشد. به کمک فرآیند‌های جذب و عدم جذب سطحی می‌‌توان میزان نگهداری کاتیون‌ها و آنیون‌ها را تعیین نمود. بر اساس ضرایب انتقال عناصر مشخص می‌‌شود که عناصری مثل باریوم و لیتیوم حداقل انباشت و کادمیوم و بور بیشترین انباشت در بدنه گیاهان بیش اندوز مختلف را دارند. pH خاک از طریق کنترل حلالیت مواد آلی خاک، دخالت مستقیم در میزان دسترس پذیری و تحرک عناصر دارد و در ارتباط مستقیم با شرایط اکسایش و احیا است. جذب در ریشه می‌‌تواند به صورت غیر فعال (در جهت شیب انتشار) و فعال (در خلاف جهت شیب انتشار و با مصرف انرژی) باشد. گیاه پالایی در چهار حالت شامل: تثبیت گیاهی و ته نشست آلاینده‌ها در ریشه، استخراج گیاهی (در دو حالت پیوسته در تمام طول عمر گیاه و یا القایی و با افزودن کاتالیزور)، تبخیر گیاهی، انتقال آلاینده از ریشه به برگ‌ها و اتمسفر و تصفیه گیاهی به منظور حذف آلاینده‌ها از آب انجام می‌‌گیرد. برای نمونه، برای حذف آرسنیک، کادمیوم (روی)، کروم، جیوه، نیکل، سرب و سلنیوم می‌توان به ترتیب از گیاه سرخس دوپایه (P.vittata)، گیاه سوییس (T.cerulescen)، درخت توس (Betula sp.)، قارچ مگس Amanita) (muscaria، گل قدّومه (Alyssum lesbiacum)، گیاه رشادی (Arabidopsis sp.) و خردل چینی (B.juncea) استفاده کرد. UR - https://www.iraneiat.ir/article_131141.html L1 - https://www.iraneiat.ir/article_131141_4d2cafcaf03276324de4e716d2d0e827.pdf ER -