ارایه چارچوبی برای برنامه‌ریزی مدارس سبز کشور

نویسندگان

1 دانشگاه شاهد

2 دانشگاه کردستان

چکیده

تغییرات اقلیمی یکی از بزرگترین چالش‌های اقتصادی و اجتماعی عصر حاضر است و شیوه رفتار ما، تاثیر ژرفی بر آن خواهد داشت. یکی از اقدام‌های راهبردی در این رابطه، ارتقاء سطح آگاهی مردم از طریق آموزش و پرورش است. برای این کار، باید به بازسازی مجدد روش مدارس برای آموزش به کودکان درباره محیط‌زیست، پایداری آن و تغییرات آب و هوایی پرداخت. راهبرد اصلی برای این هدف، مدرسه سبز است و هدف آن، بازسازی مجدد برنامه مدارس از طریق آموزش به کودکان درباره محیط‌زیست، پایداری آن و تغییرات آب و هوایی است. پژوهش با هدف ارایه مدلی برای برنامه‌ریزی مدارس سبز کشور، ضمن بررسی یافته‌های معتبرترین نهادهای بین‌المللی، ابتدا به تعریف مدرسه سبز و نحوه عملکرد آن می پردازد. سپس، ضمن بیان اقدام‌های محیط‌زیستی که مدارس باید در نظر داشته باشند، به تشریح رویه‌ها و مراحل برنامه‌ریزی مدارس سبز پرداخته شده است. روش پژوهش حاضر از نظر هدف، بنیادی و از نظر شیوه گردآوری داده‌ها، توصیفی‌تحلیلی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها


ایجه‌ای، ن. 1394. بررسی معیارها و فواید محیط‌زیستی مدارس سبز، هفتمین همایش ملی و نمایشگاه تخصصی محیط‌زیست.
جلالی، ع. 1396. مدارس سبز: چالش‌ها و فرصت‌ها، چهارمین کنفرانس بین‌المللی برنامه‌ریزی و مدیریت محیط‌زیست.
دفتر آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت محیط‌زیست. 1394. منشور مدارس جامع محیط‌زیستی(جم)، بنیان‌های نظری و شیوه‌نامه اجرایی، ویرایش ششم.
صفری، ز. و ملک محمودی، ر. 1390. مدرسه سبز، رویکردی پایدار درطراحی مراکز آموزشی، مجموعه مقالات دومین همایش ملی معماری پایدار، مرکز آموزشی و فرهنگی سما همدان، ایران.
محبی آشتیانی، ع.، کاظمی شورینی، ع. و محبی اشتیانی، ا. 1394. بهره برداری از مدارس سبز راهکاری نوین به منظور رشد اقتصادی، دومین کنفرانس بین المللی آینده پژوهی، مدیریت و توسعه اقتصادی، دانشگاه تربت حیدریه.
میبودی، ح.، امیدوار، ب.، عنایتی، ا. و رشیدی، س. 1392. آیا نوع مدرسه در آگاهی‌های محیط‌زیستی دانش آموزان ابتدایی تفاوت ایجاد می‌کند، فصلنامه آموزش محیط‌زیست و توسعه پایدار، سال اول.
کشتکاران، پ. و فرهمند، م. 1392. اصول طراحی مدرسه سبز، همایش ملی معماری پایدار و توسعه شهری.
Barnett, J. 2011. Dangerous climate change in the Pacific Islands: Food production and food security. Reg. Environ. Change, 11: 229-237.
Ball, R. 2009. Climate change and sustainable futures. Syst. Prac. Act. Res., 22: 139-148.
Barnett, J. 2003. Security and climate change. Global Environ. Change, 13: 7-1
Lee, C-K. 2009. Green Primary Schools in Hong Kong The Chinese University of Hong Kong.
Filho, W. L. 1994. Some countrie.s members of the European Union. Proceedings Ctdloquium Trends in Environmental Education in Europe.” LlniwriIbid Bradford, United Kingdom.
Green-Schools Office Environmental Education Unit Ireland. 2011. Green Schools report 2011.
Massachusetts Renewable Energy Trust. 2009. Massachusetts School Building Authority.
Ministry of Education and Training of ostralia. 2008. Green Schools An Environmentally Sustainable Future for ACT Public Schools.
Shen, J. 2000. Countermeasures to deal with prohlems in the proce\\ 01 Green Schools. Environmental Education, n. wil. (2): 3-5.
Li, Z. I 1998. Theory and pructice in envirunmrnttil erlucutiotr und secondury schools: Towurds. sustainnbit lei~e/opnrenflleijing: Beijing Normal University Press. (.p. 736).
Tilbury, D. 2008. Environmental education for sustainability: Defining the new focus of environmental education in the 1990s . Environmental Education Research, 1, 195 – 212.
Wang, M. 1999. A study oii environmentul etlucotion in primirry ~ i n dn t i c /. dle schools in China. Beijing: China Eovironniental Scicwc Press. (pp. 52-54).
Wei, G. & Zhang. Y-Z. 2000. A study on environmental educniion in mary and middle schools. Environmmtd Education. n, w/. (I): 27-!X.
Wu, Z. 2010. Green Schools in China. The Journal of Environmental Education. 34: 1, 21 — 25.
Wu, Z. 2000. A survey on methodology of environmental cduatitiii in primary and middle schools. The Journal of Environmental Education. 11: 80, 101.
Zhang, Y-Z. 2004. Thoughts on issues concerning “green schools”. Chinese Education and Society, 37 (3), 64 – 70.