%0 Journal Article %T رویکرد سیستم‌های اجتماعی-اکولوژیک راهبردی به سوی مدیریت محیط‌‌زیستی پایدار %J محیط زیست و توسعه %I انجمن ارزیابی محیط زیست ایران %Z 2008-921X %A ردایی, مهجبین %A ملک محمدی, بهرام %D 2020 %\ 03/13/2020 %V 10 %N 20 %P 69-82 %! رویکرد سیستم‌های اجتماعی-اکولوژیک راهبردی به سوی مدیریت محیط‌‌زیستی پایدار %K سیستم‌های اجتماعی-اکولوژیک %K مدیریت محیط‌ زیست %K چاالش‌های مدیریت محیط‌ زیست %K مدیریت محیط‌زیستی پایدار %K رویکرد سیستمی %R %X سیستم‌های اجتماعی-اکولوژیک سیستم‌های پویا و چند سطحی هستند که در آن‌ها عناصر فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اکولوژیکی،‌‌ تکنولوژیکی با یکدیگر تعامل دارند. امروزه با تبعیت از الگوی کلاسیک توسعه و پیروی کورکورانه از مدل‌های کلیشه‌ای که نسبت به خصوصیات و پیچیدگی‌های اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی بی‌اعتناست، اثرات مخرب سیمای سرزمین و ناپایداری اکولوژیکی و اجتماعی حاصل شده است. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی، مطالعات کتابخانه‌ای و پژوهش‌های انجام شده، مدل مفهومی و چارچوب تحلیلی مناسب، جهت فائق آمدن بر چالش‌های مدیریت محیط‌ زیست همچون عدم‌ استفاده از مقیاس‌های چندگانه، نادیده‌ گرفتن دیدگاه‌ گروه‌های ذی‌نفع و ذی‌نفوذ، عدم مدیریت سازگارانه در برابر تغییرات ناگهانی، کاربرد مقیاس‌های نامناسب، محدودیت‌های نهادی، کمبود شواهد تجربی و عدم قطعیت ارائه شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که رویکرد جدید سیستم‌های اجتماعی-اکولوژیک در برنامه‌ ریزی و مدیریت محیط زیست بر اساس نگرش مبتنی بر تغییر دیدگاه استاتیک به دینامیک و لحاظ فرایندها و روندها در بررسی ساختار و عملکرد، همچون استفاده از دیدگاه کل‌نگر و سیستمیک، توسعه دانش مشترک، درگیر نمودن گروه‌های ذی‌نفع و ذی‌نفوذ، مشارکت بر اساس فلسفه‌های توانمندسازی، برابری و اعتماد، آموزش و یادگیری اجتماعی، ظرفیت تطبیقی، حاکمیت تطبیقی و سیستم‌های پایش می‌تواند یک تغییر پیش‌رونده در جهت حرکت از برنامه‌ریزی و مدیریت بخشی‌نگر، مقتدرانه و عقلایی به سمت برنامه ‌ریزی با رویکردهای دموکراتیک و زمینه‌ای، برای مدیریت پایدار محیط‌ زیست فراهم آورد. %U