حسین خان قندهاری، ع. و صابری نمین، م. 1390. راهنمای شرح خدمات بخش برنامه ریزی و سیاست گذاری مطالعات برنامه آمایش استان. دفتر امور آمایش و توسعه منطقه‌ای، 152 ص.
قرخلو، م. و حسینی، س.ه. 1385. شاخص‌های توسعه پایدار شهری، جغرافیا و توسعه ناحیه‌ای، 8: 177-157.
کاظمیان، غ. 1389. طرح پژوهشی: تدوین شاخص های نظارتی و تهیه گزارش ارزیابی و تهیه گزارش اجرائی در خصوص سیاست های کلی بخش آمایش سرزمین. کمیسیون امور زیربنایی و تولیدی، کمیته مسکن، آمایش و شهرسازی، 216 ص.
کلانتری خلیل آباد، ح.؛ ابوبکری، ط.؛ قادری، ر.؛ پورعلی، م.ح. و سعیدی، ا. 1391. ارزیابی میزان تحقق‌پذیری شاخص‌های توسعه پایدار شهری در مناطق مرزی (نمونه موردی: شهر پیرانشهر). مدیریت شهری، 30: 222-207.
کلانتری، خ.؛ اسدی، ع.؛ چوبچیان، ش. 1388. تدوین و اعتبارسنجی شاخص‌های توسعه پایدار مناطق روستایی. مطالعات و پژوهش‌های شهری منطقه‌ای، 1 (2): 86-69.
مالچفسکی، ی. 1385. سامانه اطلاعات جغرافیایی و تحلیل تصمیم چند معیاری. اکبر پرهیزگار و عطا غفاری گیلنده، چاپ دوم، انتشارات سمت، تهران.
مخدوم، م. 1387. شالوده آمایش سرزمین. انتشارات دانشگاه تهران، چاپ هشتم.
مهندسان مشاور آمایش و توسعه البرز. 1389. برنامه آمایش استان قزوین. 296 ص.
BLM manual. 2005. Land use planning handbook – (Public), Appendix G, United States Department of the Interior Bureau of Land Management.
Buhl-Mortensen, L.; Galparsoro, I.; Fernández, T.V.; Johnson, K. D.; Anna, G.; Badalamenti, F.; Garofalo, G.; Carlström, J.; Piwowarczyk, J.; Rabaut, M.; Vanaverbeke, J.; Schipper, C.; Dalfsen, J.V.; Vassilopoulou, V.; Issaris, Y.; Hoof, L.; Pecceu, E.; Hostens, K.; Pace, M.L.; Knittweis, L.; Stelzenmüller, V.; Todorova, V. & Doncheva, V. 2017. Maritime ecosystem-based management in practice: Lessons learned from the application of a generic spatial planning framework in Europe, Mar. Policy. 75: 174-186.
Boelens, L. 2009. The Urban Connection: An Actor-relational Approach to Urban Planning, 010 Publishers, Rotterdam, Netherlands.
Daly, G.; Gonzalez, A.; Gleeson, J.; McCarthy, E.; Adams, N.; Pinch, P.; Burns, M.C.; Johannesson, H.; Sigurbjarnarson, V.; Valtenbergs, V. & Līviņa, A. 2013. KITCASP Key Indicators for Territorial Cohesion and Spatial Planning, (Draft) Final Report, Part D, Appendix F, National University of Ireland, Maynooth.
Dželebdžić, O. & Bazik, D. 2011. National indicators for evaluating the outcome of reinventing spatial planning in Serbia, SPATIUM International Review. 24: 27-36.
Feitelson, E.; Felsenstein, D.; Razin, E. & Eliahu, S. 2017. Assessing land use plan implementation: Bridging the performance-conformance divide. Land Use Policy. 61: 251–264.
Food and Agriculture Organization of the United Nations. 1993. Guidelines for Land use Planning. FAO Development Series 1. ISSN 1020-0819.
Jansen, L.J.M.; Zivanovic, T.; Borsboom-Van B,; J. Trkulja,; S. Overduin.; T. Zivcovic.& Djordjevia, A. 2012. Improving spatial planning by developing an indicator-based monitoring system in the Republic of Serbia. FIG Working Week, Knowing to manage the territory, protect the environment, evaluate the cultural heritage, Rome, Italy.
Koskenniemi, O. 2012. Information systems for monitoring land use planning in the Finnish Environmental Administration. Finnish Environment Institute (SYKE), Data and Information Centre, Vienna University of Technology. http://papers.cumincad.org/data/works/att/40d5.content.pdf.
Mehlbye, P. 2013. ESPON 2013 Programme, ESPON Projects (Final Overview December 2012),
www.espon.eu
Saaty, T.L. 1980. The Analytic Hierarchy Process, Planning Priority, Resources Allocation. RWS Publications, USA.
Triantaphyllou, E. & Mann, S.H. 1995. Using the Analytic Hierarchy Process for decision making in engineering applications: some challenges. International Journal of Industrial Engineering: Applications and Practice. No. 2(1): 35-44.
UN. 2007. Indicators of Sustainable Development: Guidelines and Methodologies, October 2007 Third Edition. United Nations publication Sales No. E.08.II.A.2 ISBN 978-92-1-104577-2.
)