بررسی روش‌های مبتنی بر جمع سپاری در مدیریت سرزمین

نویسندگان

1 کارشناس ارشد محیط‌زیست، دانشکده شیلات و محیط‌زیست،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

2 دانشیار گروه محیط‌زیست، دانشکده شیلات و محیط‌زیست،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

3 استادیار گروه محیط‌زیست، دانشکده شیلات و محیط‌زیست،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

4 دکتری گروه محیط‌زیست، دانشکده شیلات و محیط‌زیست،دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، ایران

چکیده

امروزه جوامع با انبوهی از مشکلات محیط‌زیستی مواجه هستند و مدیریت و حل این مشکلات، لزوم همکاری جمع بزرگی از افراد را می‌طلبد. باتوجه به این که هر گونه توسعه‌ای بر مدیریت سرزمین تاثیرگذار است، تحقیقات اخیر اهمیت زیادی به مشارکت افراد در مدیریت برنامه‌ها و حل مسائل داده‌اند. راه‌کارهای مختلفی جهت مدیریت موثر سرزمین وجود دارد که کمک و مشارکت همه جانبه افراد را می‌طلبد، این مسئله با استفاده از روش جمع‌سپاری که افراد را در یک شبکه بزرگ گرد هم می‌آورد، قابل حل است. جمع‌سپاری امکان مشارکت افراد را در یک  فراخوان عمومی فراهم آورده و کمک می‌کند تا افراد صرف نظر از موقعیت مکانی که در آن واقع هستند، با دسترسی به اینترنت بتوانند نظرات، ایده‌ها، اطلاعات، توانایی‌ها و آگاهی‌های خود را به اشتراک گذاشته و نقش موثری در مدیریت سرزمین داشته باشند. هدف از مطالعه حاضر، معرفی روش جمع‌سپاری، مزایا و معایب آن و همچنین معرفی برخی از برنامه‌های کاربردی مبتنی بر این روش و کاربرد آن‌ها در مدیریت سرزمین است. نتایج تحقیق حاضر و مرور مطالعات و پژوهش‌های مرتبط با روش جمع‌سپاری در مدیریت سرزمین، بیانگر تاثیر قابل ملاحظه مشارکت افراد در حل مسائل محیط‌زیستی و اعمال مدیریت صحیح است. چنین مشارکت‌هایی باعث کاهش هزینه‌ها و اطلاع‌رسانی و کمک‌رسانی سریع خواهد شد.

کلیدواژه‌ها


حبیبی، ح. 1391. استفاده از جمع‌سپاری برای تجاری سازی ایده‌ها، محصولات و خدمات در کسب وکارها. اولین همایش ملی مدیریت و کارآفرینی. 1: 975-962.
حسن‌زاده، ح. 1392. ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺪل ﮐﺴﺐ وﮐﺎر اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺟﻤﻊ ﺳﭙﺎری. دهمین کنفرانس بین‌المللی مهندسی صنایع، 10: 7-1.
صلواتیان، س. و سوری، ع. 1395. جمع‌سپاری و افق به کارگیری آن در فرایندهای مدیریت بحران‌های طبیعی. فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران، 6 (3): 251-238.
عباسی، ر. ا. و گلستانی، ح. 1394. کاربرد جمع سپار ی در فعالیت­های بازاریابی، اولین کنفرانس ملی رویکردهای نوین در مدیریت کسب و کار. 1: 9-1.
Baker, K.; Ooms, K.; Verstockt, S.; Brackman, P & .De Maeyer, P. 2016. Crowdsourcing a cyclist perspective on suggested recreational paths in real-world networks. Cartography and Geographic Information Science. 44 (2016): 422-435.
Certoma, C.; Corsini, F & .Rizzi, F. 2015. Crowdsourcing urban sustainability. Data, people and technologies in participatory governance. 74 (2015): 93–106.
Coleman, S.; Hurley, S.; Koliba, C. & .Zia, A. 2017. Crowdsourced Delphis: Designing solutions to complex environmental problems with broad stakeholder participation. Global Environmental Change. 45 (2017) 111-123.
Crooks, A.; Pfoser, D.; Jenkins, A.; Croitoru, A.; Stefanidis, A.; Smith, D.; Karagiorgou, S.; Efentakise, A & .Lamprianidis, G. 2015. Crowdsourcing urban form and function. International Journal of Geographical Information Science. 29 (2015): 720-741.
Fienen, M & .Lowry, C. 2012. Social.Water_A crowdsourcing tool for environmental data acquisition. Computers & Geosciences 49 (2012) 164–169.
 
Howe, J. 2006. The Rise of Crowdsourcing, Wired, 14(6), www.wired.com/wired/archive /14.06/ crowds.html (accessed January 12, 2007).
Levin, N.; Lechner, A. & .Brown, G. 2017. An evaluation of crowdsourced information for assessing the visitation and perceived importance of protected areas. Applied Geography 79 (2017) 115_126.
Massung, E.; Colye, D.; Cater, K.; Jay, M & .Preist, C. 2013. Using Crowdsourcing to Support Pro-Environmental Community Activism. Department of Computer Science, University of Bristol, https://www.google.com/search?as_q=using+crowdsourcing+to+support+pro-environmental+ community + activism, View at April 2017.
Pap, A. 2017. Crowdsourced noise mapping. University of Oslo, P.92.
Riccardi, M. T. 2016. The power of crowdsourcing in disaster response operations. International Journal of Disaster Risk Reduction. 20 (2016): 123-128.
Schreier, M. R. Prügl. 2006. Learning from leading‐edge customers at the sims: opening up the innovation process using toolkits. R&D management, Vol. 36، No. 3, page 237‐250.
Tenerelli, P.; Demsar, U & .Luque, S. 2016. Crowdsourcing indicators for cultural ecosystem services: A geographically weighted approach for mountain landscapes. Ecological Indicators 64 (2016) 237–248.
Torre, F.; Liu, Y.; Liu, Z & .Terveen, L. 2013. Local Knowledge Matters for Crowdsourcing Systems: Experience from Transferring an American Site to China. 729-732.
Von Hippel, E. 2005. Democratizing Innovation. Cambridge, MA: MIT Press.
Yuan, F. 2016. Crowdsourcing: Today and Tomorrow. An Interactive Qualifying Project, p.101.